Το πρόγραμμα μου γράφει «Ιστορία» για σήμερα σε κάποιο τμήμα της Γ΄ Γυμνασίου .Το μισό τμήμα απουσιάζει ,διαπιστώνω μπαίνοντας μέσα. «Είναι σε δοκιμαστικό για την παρέλαση» με ενημερώνει η απουσιολόγος. Χαίρομαι μέσα μου, παρόλο που δε γνωρίζω τα κίνητρα αυτών των μαθητών. Δε με ενδιαφέρει, γνωρίζω πολύ καλά την υπερηφάνεια που σε «πλημμυρίζει» όταν παρελάζεις ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων .Είμαι σίγουρος ότι θα το βιώσουν –έστω και για λίγο- αύριο στην παρέλαση οι μαθητές μας. Ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές εκείνες που ζητούν κατάργηση των παρελάσεων ,της θητείας, της πρωινής προσευχής και άλλων πολλών στοιχείων που εξακολουθούν-πόσο ακόμα άραγε- να συνέχουν το έθνος μας αιώνες τώρα! Με τι θα αντικατασταθούν αλήθεια; Σκέψεις φευγαλέες: χρέος, καθήκον, βόλεμα, ρουτίνα, πατρίδα, εκπαίδευση, λούφα, σχολική γιορτή, οι μαθητές μου, Ιστορία… Ναι, έχω Ιστορία σήμερα! Στα κομμάτια η ύλη! «1940 παιδιά» αρχίζω .Πρωινό 28ης Οκτωβρίου, Μεταξάς, Ήπειρος, επικές νίκες, γερμανική-ιταλική-βουλγαρική κατοχή, Κουκίδης, Γλέζος απελευθέρωση .Βιάζομαι να ακούσω τα παιδιά. Μιλάω για προσφορά στην πατρίδα ,τη σημερινή κατάσταση της και την ευθύνη όλων μας .Διακρίνω ένα περιπαικτικό χαμόγελο- αυτό που το θυμάσαι για πάντα- όταν μιλάω για την υπέρτατη προσφορά στην πατρίδα που δεν είναι άλλη από τη θυσία της ίδιας μας της ζωής. Σταματάω, το περίμενα άλλωστε. Τι ανθρώπους διαπλάθουμε ,αναρωτήθηκα. Πόσο μας έχει διαβρώσει αυτή η εποχή; Πώς η γενιά του ΄40 αντιστάθηκε ; Ο αγώνας και η μάχη είχαν κριθεί μέσα, στην ψυχή .Η νίκη δεν κερδήθηκε στα βουνά της Αλβανίας αλλά μέσα στην αδούλωτη και αλύγιστη ψυχή. - Οι μαθητές διαλέγονται επι του θέματος. Ακούγονται διαφορετικές απόψεις- Ο πόλεμος, ο,τι και να λένε, δεν γίνεται μόνο με κουμπιά και εξελιγμένα «σιδερικά» Γίνεται προπάντων με ατσάλινες ψυχές, σφυρηλατημένες στη φωτιά του πνεύματος ,της πίστης και της ανυπότακτης ψυχής. Είναι ποτέ δυνατόν να αγωνιστή μια ψυχή φθαρμένη και παραδομένη στα πάθη; Πως μια τέτοια υπονομευμένη ψυχή θα μπορούσε να αγωνισθή- εστω και να μιλάει- για ιδανικά και να θυσιασθή για την τιμή και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας; Κάτι τέτοιο απαιτεί θυσία του εγώ και αυταπάρνηση .Η εποχή μας τι δίνει; Γράφει ένας Ρωμαίος χρονογράφος λίγο πριν την πτώση της Ρώμης στα χέρια του Αλάριχου: «Δεν φτιάχνουν πια ωραίους ζωγραφικούς πίνακες. Κανένας δεν έχει την υπομονή ούτε για να μελετήση τα έργα των παλαιότερων Κανένας δε σέβεται τους προγόνους. Το μόνο για το οποίο είμαστε πια ικανοί είναι να παίρνουμε και να δίνουμε μαθήματα διαστροφής. Πού είναι η διαλεκτική, η αστρονομία, η φιλοσοφία; Ποιοι φταίνε για την κατάντια μας;» Η Ρώμη τελικά πέθανε. Από τη μια μεριά η διαφθορά, από την άλλη η πολιτική , κοινωνική και πνευματική αναρχία, αλλά και η αποσύνθεση της οικογένειας, προετοίμασαν το δρόμο και άνοιξαν διάπλατα τις πύλες στους βαρβάρους. Οι βάρβαροι δεν είναι πια έξω από τα τείχη .Βρίσκονται μέσα στις πόλεις .Ζούμε μαζί τους, συμμαχήσαμε μαζί τους, τους αφήσαμε να κινούνται ελεύθερα ανάμεσά μας. Τους παραδώσαμε- το χειρότερο – τα κλειδιά του σπιτιού μας, της ίδιας μας της ζωής .Σε λίγο , όχι, ήδη άρχισαν, θα μας επιβάλλουν τους πιο σκληρούς και ταπεινωτικούς όρους . Σκέψεις φευγαλέες: χρέος, καθήκον, βόλεμα, ρουτίνα, πατρίδα, εκπαίδευση, λούφα, σχολική γιορτή, οι μαθητές μου, 1940…. Το κουδούνι τις διακόπτει βίαια!
Οκτώβριος 2010
ένας καθηγητής του Γυμνασίου
Το απίστευτο κατόρθωμα του Μητραλέξη
Από τα σπάνια περιστατικά στην αεροπορική ιστορία αποτελεί η επιτυχής, αλλά ανορθόδοξη, κατάρριψη Ιταλικού τρικινητήριου βομβαρδιστικού τύπου Cant Z 1007 bis Alcione (με κωδικό: ΜΜ 22381), από τον Ανθυποσμηναγό Μητραλέξη (2/11/1940).
Ο Έλληνας χειριστής, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, εκτέλεσε εμβολισμό των πηδαλίων ουράς του ιταλικού αεροσκάφους, καταστρέφοντάς τα με την έλικα του PZL Αποτέλεσμα ήταν το βομβαρδιστικό να καταρριφθεί, το PZL (Δ 130) να εκτελέσει αναγκαστική προσγείωση χωρίς πολλές βλάβες και οι επιζώντες του ιταλικού πληρώματος να αιχμαλωτιστούν στο έδαφος από τον ίδιο τον Ανθυποσμηναγό.
Η αποστολή του Μητραλέξη ήταν μία από τις πολλές αντίστοιχες που εκτελέστηκαν από τα αεροδρόμια της Μίκρας για την προστασία της Θεσσαλονίκης από ιταλικά βομβαρδιστικά. Από 1 έως 3 Νοεμβρίου η ιταλική Αεροπορία Βομβαρδισμού επέδραμε εναντίον της Θεσσαλονίκης χωρίς να πετύχει αξιόλογα αποτελέσματα. Συνδυασμένη δράση καταδιωκτικών/ πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για τις καταρρίψεις των βομβαρδιστικών, στις οποίες συγκαταλέγεται και ένα ιταλικό βομβαρδιστικό που κατέπεσε σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες στη θαλάσσια περιοχή Μηχανιώνας.Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, ο Μητραλέξης ήταν ο μοναδικός ιπτάμενος ο οποίος τιμήθηκε εξ’ αιτίας της παράτολμης πράξης του με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, (ανώτατη τιμητική διάκριση που μπορεί να απονεμηθεί σε καιρό πολέμου) καθόλη τη διάρκεια του Β’ Π.Π..
Για τη δύναμη και την αποστολή της πολεμικής μας αεροπορίας μεταβείτε στην ιστοσελίδα της πολεμικής μας αεροπορίας
Το ύψωμα θρύλος : 731
Στο μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη, στην πλατεία Συντάγματος διαβάζει ο επισκέπτης χαραγμένα ονόματα τοποθεσιών οπου πολέμησαν και έπεσαν χιλιάδες΄΄Ελληνες :Πίνδος, Κορυτσά, Καλαμάς, Τρεμπεσίνα, Χειμάρα, Αργυρόκαστρο, Καλπάκι, Κλεισούρα, Πρεμετή, Πόγραδετς ,731 ...Στο εξαιρετικά στρατηγικό αυτό ύψωμα διεξήχθη μια απο τις λυσσωδέστερες μάχες του ελληνο ϊταλικού πολέμου.Χιλιάδες Έλληνες και Ιταλοί άφησαν την τελευταία τους πνοή πάνω και γύρω απο αυτό.Μετά τις μάχες ,το ύψωμα είχε κατέβει κατά 5 μέτρα απο τις χιλιάδες οβίδες του πυροβολικού που δέχθηκε!!!
Η διαταγή προς τον Διοικητή του υψώματος 731 ,Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά ήταν λακωνική: «Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».
Θα ακολουθήσουν άρθρα για την μεγάλη επέτειο καθ όλη της διάρκεια της ημέρας.Σχόλια μπορείτε να γράφετε κάτω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου