Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος...

Καρδερίνα

Άλλη μια "παγκόσμια μέρα" αφιερωμένη στο περιβάλλον ήταν η χθεσινή Κυριακή.

Ειδήσεις για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, την αλλαγή του κλίματος, την ανακύκλωση και άλλα παρόμοια θέματα ήρθαν στο προσκήνιο με αφορμή την ημέρα αυτή. Είναι σημαντικό να συζητάμε για αυτά τα θέματα συχνότερα, αφού πλέον διαμορφώνουν την ποιότητα ζωής που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά μας...Χρειάζεται πάντα η καλλιέργεια ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον και η γνώση ότι η υποβάθμιση του, οφείλεται στην διαταραχή της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, που προέρχεται από την υπέρμετρη παρέμβαση του ανθρώπου που επιζητά να ικανοποιήσει τις ανάγκες του..Γιατί ο άνθρωπος ξεπερνά τα όρια; Είναι γνωστό..Γιατί δεν σταματά μόνο όταν ικανοποιήσει τις ανάγκες του, αλλά επιζητά πάντα κάτι περισσότερο: την απόλαυση, που ξεπερνά το μέτρο. Και το μέτρο το γνωρίζει κάποιος,  όταν γνωρίζει τον στοιχειώδη τρόπο με τον οποίο η φύση λειτουργεί και επουλώνει τις μικρές πληγές που της προκαλεί ο άνθρωπος. Τελευταία οι πληγές φαίνεται όμως πως γίνονται μεγαλύτερες...πχ κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα κλείσει  αυτή της διαρροής ραδιενεργών ουσιών από τους αντιδραστήρες της Φουκουσίμα..Πάντα παραμένει το ερώτημα: πώς να διατηρήσει ο άνθρωπος την ισορροπία για την αειφορία ...την ισορροπία δηλαδή που απαιτείται στην αλληλεπίδραση μεταξύ άνθρώπου και οικοσυστημάτων ώστε αυτά να μην καταστρέφονται από την τυχόν εκμετάλλευσή τους.. Πώς...;

Αζουρίτης

Πολλές μπορεί να είναι οι απαντήσεις οι οποίες μερικές φορές εμφορούνται από μια ηθική που απορρέει από την πίστη ότι η φύση έχει μια μυστική ιερότητα και σκοπό. Μια τέτοια άποψη εκφράζεται και από τον γέροντα Πορφύριο, μοναχό της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο παρακάτω κείμενο:

"Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας έιναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες μέσα απ τις οποίες φθάνομε στην μεγάλη αγάπη , τον Χριστό.(...) Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής...την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, την νιώθουν βαθιά. (...)Να παρατηρείτε όσα έφτιαξε ο άνθρωπος, τα σπίτια, τα κτίρια, μεγάλα ή μικρά, τις πολεις, τα χωριά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό τους. Να ρωτάτε, να ολοκληρώνετε τις γνώσεις σας για το καθετί, να μη στέκεστε αδιάφοροι. Αυτό σας βοηθάει  σε βαθύτερη μελέτη των θαυμασίων του Θεού. Γίνονται όλα ευκαιρίες να συνδεόμαστε με όλα και με όλους.(...) Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο...."

Και έτσι εφορμούμενος από την αισθητική ομορφιά της φύσης, ο σημερινός ταλαιπωρημένος άνθρωπος φτάνει σε εσωτερική αναψυχή και ανάταση. Η αξία αυτής της εσωτερικής κίνησης θα ήταν ανεκτίμητη αν γινόταν αφορμή για αλλαγή και υιοθέτηση μιας πιο υπεύθυνης στάσης απέναντι στο φυσικό περιβάλλον!