Επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση βιβλίων….

…Εγκύκλιο με την οποία παρακινεί τους μαθητές να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα  «εθελοντική επαναχρησιμοποίηση σχολικών βιβλίων» απέστειλε σε όλα τα σχολεία η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου.

Στις 6 Ιουνίου 2011 οι μαθητές καλούνται να παραδώσουν στο σχολείο τους τα βιβλία της χρονιάς που πέρασε, προκειμένου ή να μοιραστούν σε άλλους μαθητές ή να δοθούν για ανακύκλωση…

Κατά συνέπεια της παραπάνω ανακοίνωσης του υπουργείου παιδείας, καλούνται  οι μαθητές να φέρουν στο σχολείο όσα βιβλία δεν σκοπεύουν να κρατήσουν και να τα τοποθετήσουν στον μπλε κάδο ανακύκλωσης, που υπάρχει για αυτό τον σκοπό στην αυλή. Επίσης, όσα από αυτά τα βιβλία είναι σε καλή κατάσταση μπορείτε να τα παραδώσετε στον υπεύθυνο  διανομής βιβλίων του σχολείου κ. Πίττα, ή στην υπεύθυνη της Περιβαλλοντικής Ομάδας κ. Κόρου Θεοδώρα, ώστε να επαναχρησιμοποιηθούν από μαθητές την επόμενη σχολική χρονιά αν αυτό είναι εφικτό…
Η επιστολή της υπουργού Παιδείας

Παρόλα αυτά όμως και πάνω σε αυτό θα ήθελα   να προσθέσω την προσωπική μου άποψη: οι μαθητές θα έπρεπε να κρατούν τα βιβλία τους ως εργαλείο μάθησης και να δημιουργούν μια προσωπική βιβλιοθήκη με όσα σχολικά βιβλία εμπίπτουν στα ενδιαφέροντά τους.

 Αυτή η κίνηση δημιουργεί μια συγγένεια ανάμεσα στον μαθητή και στο βιβλίο και τον εξοικειώνει στην βασική κίνηση άντλησης πληροφοριών που ξεκινά από μια εσωτερική απορία και δίψα για απόκτηση πληροφοριών και εκδηλώνεται με την άντληση αυτών από διάφορες πηγές, την σύγκριση μεταξύ τους μέχρι την υιοθέτηση κατά την κρίση του μαθητή της σωστής απάντησης στην ερώτησή του.

Αυτός είναι και ο άξονας της πορείας απόκτησης γνώσεων που προτείνει η σύγχρονη  διδακτική των επιστημών και συμφωνεί με τις απόψεις της ψυχοπαιδαγωγικής, ότι δηλαδή  ο κάθε μαθητής έχει τις δικές του ανάγκες και ιδιαιτερότητες στη διαδικασία της μάθησης. Η θέση του εκπαιδευτικού σε αυτήν την περίπτωση είναι του καθοδηγητή και του εμψυχωτή, καθώς θα πρέπει να ελέγχει τα εξαγόμενα αποτελέσματα της εργασίας του μαθητή και να τον διορθώνει όταν χρειαστεί..Για να είναι έγκυρη και ισότιμη μια τέτοια πρακτική προς όλους τους μαθητές, τότε η δεξαμενή άντλησης πληροφοριών που χρησιμοποιείται ως βάση για την λειτουργία της παραπάνω διαδικασίας, θα πρέπει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά για όλους τους μαθητές. Αυτό επιτυγχάνεται ως τώρα με το σχολικό βιβλίο που εκδίδεται κάτω από την αιγίδα του υπουργείου παιδείας και είναι ίδιο για όλους και το σπουδαιότερο: παρέχεται δωρεάν …

Πολύ φοβάμαι πως αυτή η παράμετρος της σπουδαιότητας του σχολικού βιβλίου που παραμένει στην βιβλιοθήκη του παιδιού, δεν εκτιμάται ιδιαίτερα σήμερα και παραβλέπεται. Το σχολικό βιβλίο όμως σε έντυπη μορφή και η συμβολή του στη μάθηση αλλά και στην συναισθηματική ανάπτυξη του μαθητή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί … Δεν γίνεται να αναπτυχθεί συγγένεια δια μέσω των ηλεκτρονικών σελίδων ενός εκπαιδευτικού portal… Το βιβλίο συμβάλλει στην συναισθηματική ανάπτυξη του μαθητή καθώς ενεργοποιεί και άλλες αισθήσεις πχ όσφρηση (γνωρίζουμε δια μέσω της μνημονικής πόσο σημαντική είναι η συμβολή της στην αποτύπωση συμβάντων στην μνήμη καθώς και στην ανάκλησή τους)..κ.ο.κ.

Τέλος η παρότρυνση να δοθούν τα σχολικά βιβλία  για ανακύκλωση στο τέλος της χρονιάς πολύ φοβάμαι πως απαξιώνει αυτήν την ιερότητα που συνοδεύει το Βιβλίο ως αυταξία και το υποβιβάζει σε απλό εργαλείο μάθησης που μόλις κατακτήσουμε τις πληροφορίες του καθίσταται άχρηστο (όμως αλήθεια, ποιος μπορεί να πει ότι θυμάται όλα όσα διάβασε στα σχολικά του βιβλία για πάντα;)

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και διαθέτοντας λίγο από το χρόνο τους να τα σκεφτούν, παρακινούνται οι μαθητές να κρατήσουν όσα από τα βιβλία θέλουν και να μην καταστρέψουν αλλά να φέρουν στο σχολείο για ανακύκλωση   όσα από τα βιβλία δεν σκοπεύουν  τελικά να κρατήσουν, τιμώντας έτσι στην πράξη όλα όσα μάθαμε κατά τη διάρκεια των συναντήσεών μας στην Περιβαλλοντική Ομάδα του σχολείου σχετικά με τον σεβασμό, πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα προς το περιβάλλον!

(Θ.Κ.)