ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 

        

                                    17 Νοεμβρίου 1973

 Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα που οδήγησε ουσιαστικά  στην πτώση της χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα

                                                 
                               

Μικρός τύμβος

(17 Νοεμβρίου 1973)

Δίχως τουφέκι και σπαθί, με τον ήλιο στο μέτωπο,

υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.

Απλώνοντας το χέρι μου δεν φτάνει ως εκεί

που ωραία λουλούδια τις μορφές σας

Λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου,

Μπροστά σ’ αυτό το ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.

                                                                   Νικηφόρος  Βρεττάκος

  

  

Εδώ Πολυτεχνείο

Τρείς  νύχτες καίγανε οι φωτιές

την τελευταία ακούστηκαν καμπάνες

Κάπου αλλού θα παίζεται η ζωή μας σκέφτηκα

και τότε τον είδα

            λαμπαδιασμένο απ’ τις ζητωκρυαγές

να τρέχει προς το θάνατο

Αλέξανδρε του φώναξα

                                    Αλέξανδρε

κι ύστερα πιο σπαραχτικά Αλέξανδρεεε,

πάλι και πάλι

Καθώς έσκυψα να τον σηκώσω από την άσφαλτο

δε βρήκα παρά στάχτη

Σ’ όλους τους δρόμους

οι στρατιώτες πυροβολούσαν το φόβο τους.

                        

                                                          Γιώργης Σαράντης

                                            Από τον τόμο Αντιφασιστικά ’67-’74, εκδ. Γραμμή, 198

    

                      

 

             

Στο παιδί μου...

Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

                                             Μανόλης Αναγνωστάκης

           

         

   

 

   

                                        Όσοι το χάλκεον χέρι
                                   βαρύ του φόβου αισθάνονται,
                                   ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·

                                   θέλει αρετήν και τόλμην
                                                      η ελευθερία.

                                                                  

                                                                  Ανδρέας Κάλβος   

                            

                               

                                 Κώστας Μαλάμος, Την άλλη μέρα